Σταμάτησε μόνος. Τώρα στέκεται μόνος. Είναι μόνος.
Και σταμάτησε. Είναι για πρώτη φορά μόνος. 

Μόνος με. Μόνος μαζί. Μαζί με κάτι παράδοξο.
Με κάτι παράταιρο μόνος. Είναι μόνος μ’ ένα 
άδειο, κενό βλέμμα μόνο. 

Επειδή ποτέ δεν ήταν μόνος. Επειδή τώρα 
το είδε. Τώρα αρχίζει μόνος. Αρχίζει 
από εκεί. Αρχίζει μόνο.
Επειδή ποτέ δεν ήταν.

Μόνος είναι μια αδύνατη λέξη.
Πόνος είναι ένα αδύνατο σώμα.

Ο Δημήτρης Λεοντζάκος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1974. Σπούδασε μουσική. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

Έχει εκδώσει τις συλλογές Κόμικ (Τα τραμάκια, 2001), Η Κίρκη ξαφνικά (Μεταίχμιο, 2004), Κινέζικα (Νεφέλη, 2010), Τα σκυλιά του Ακταίωνα (Νεφέλη, 2014), Τίγρεις σε ενυδρείο (Σαιξπηρικόν, 2016), Το μάτι και η νύχτα (Νεφέλη, 2016).

Τα δύο τελευταία βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Νεφέλη, Τοπία ξανά / Η αγάπη (2018). Υπό έκδοση βρίσκονται οι συλλογές Aria και Περπατώντας / μερικά ποιήματα για το τίποτα.

Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, έχουν φιλοξενηθεί σε ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.